We hadden nog geen enkele echte bergwandeling gemaakt en aangezien Viktor opnieuw kan zeuren en z’n broertje weer volop kan plagen achten we hem genezen genoeg om vandaag een echte bergwandeling te maken. Vladimir ontwikkelde een eigen benaming voor de kabelbaan: “de bakkebaal”. Hij is dol op de bakkebaal! Bij onze avondwandeling gisteren zagen we de gesloten kabelbaan. Zeker 10 minuten hebben de kinderen staan roepen: “Bakkebaal, wakker worden!”. Deze morgend trokken we dus met de bakkebaal tot aan het middelstation op 1.650m hoogte en daar begon onze lichte wandeling van ruim 7 km.
Onderweg telden we 50 paddestpoelen (Viktor heeft ze stuk voor stuk geteld), kwamen we langs 3 almhutten en vele koeien met koeienbel. Voor Jimmy was de wandeling wat pittiger want hij droeg de Kleine Tijger in de rugzak. Samen met de overige inhoud van de rugzak zal dat toch een last geweest zijn van rond de 20 kg. We genoten van de verre uitzichten over alpenweiden en hoge besneeuwde pieken, over bloemenweiden en almhutten, over Oostenrijkse koeien en schapen. Pick-nicken deden we aan een kabbelend stroompje, met de voetn in het ijskoude smeltwater. Dit is het bergleven ten top!
Voor de mooie foto wilde ik Viktor dichtbij enkele jonge koeien brengen doch jongen en dieren wantrouwden elkaar lichtelijk. Mijn plannetje mislukte dus. Als vermaak tijdens het wandelen telden we dus de paddestoeln die we tegenkwamen en versierden we ook de koeienvlaaien (zie foto’s). Viktor stak er bloemetjes in of steentjes. Dit leverde verschillende kunstwerkjes op.
Terug in het hotel ontspanden we de spieren in het binnenzwembad waar we alweer helemaal alleen waren. Ik nam de kindjes ook even mee naar het wellnessgedeelte. Ik waarschuwde Viktor op voorhand dat er mogelijks blote mensen zouden rondlopen. Hiertgene had hij geen bezwaar. Gelukkig waren we ook hier geheel alleen en waren er geen naakte ontmoetingen. We namen even plaats in het dampbad maar Vladimir vond het na enkele minuten wel genoeg. De sauna wilden ze ook wel eens zien en Viktor vond die helemaal niet heet.
Na de maaltijd eindige de dag met een fakkelwandeling georganiseerd door de kinderclub. Stralend van trots droeg Viktor z’n eigen fakkel met grote vlam heel het dorp door. Hierbij moest ik hem wel meermaals waarschuwen zijn haar niet in brand te steken, hij heeft net zo lang moeten sparen om wat langer haar te hebben. Na enkele donderslagen en bliksemschichten begon het ook te regenen dus kwam de fakkeltocht aan haar einde. Nog snel even de bar binnen voor een spelletje dammen en daarna: bedje in. Morgen onze laatste dag hier te spenderen :-((