Crammerock, het festival in onze achtertuin, of althans toen we nog in Stekene city woonden. Toen was het festival op enkele tientallen meters van ons huisje verwijderd, met de bijhorende slapeloze nachten tijdens het festivalweekend. Toen we daar woonden zijn we er eigenlijk nooit naar toegeweest, nu we iets verder wonen in het naburige dorpje, zijn we dit jaar wel afgezakt. En dat weekend wordt ons dorpje overspoelt door maar liefst 15.000 festival gangers. Grappig zicht wel en goede gouden zakjes voor de middenstand.
Het was verzamelen geblazen bij ons buurmeisje van weleer. Daar konden we vanuit de tuin de entree in de gaten houden en als het niet te druk was, daar heen snellen. Bier was er alvast méér dan genoeg op het terras (een bak of 18?) en plezier ook. Met een wel zeer vrolijke bende van 15 nederlanders is het een waar feestweekend geworden.
Ik ben vrijdagavond reeds geweest en zag onder andere Clement Perens Explosition, The Wailers, Dada life, etc… en top off the bill: MILK INC. (wat een feest was me dat!). Wonder boven wonder ben ik zaterdag opgestaan zonder enige hoofdpijn, ik was wel nog een beetje beneveld van de euh… mm… grote hoeveelheden “biertjes”. Dat belooft want op zaterdag is het reeds kort na de middag opnieuw feest op het festival. En wederom gingen de biertjes héél vlot naar binnen. Zelfs Viktor heeft eventjes op het festival rond gelopen, omdat we moesten wachten opdat Moeke en Vake hem kwamen ophalen. Hij ging vlotjes van hollandse nek tot hollandse nek en had het enorm naar z’n zin. En dat op de harde deunen van De Heideroosjes. Rock on! Verder vond ik op zaterdag Vive la Fête het beste.
Anyway, het was een zeer amusant weekendje, maar behoorlijk zwaar. Ook is het verrassend om zo veel (oude) bekenden tegen het lijf te lopen aldaar en wat bij te praten/lullen. Volgend jaar, op de jubileum editie (20 jaar) zijn we er alvast weer bij!