De Tweede Grote Reis Voorwaarts

Onze eerste stappen zijn gezet voor onze volgende grote reis! We zouden namelijk dolgraag voor enkele maanden Noord-Oost Azië willen rondtrekken: Mongolië, China en Japan. Hoewel Valerie er nog een stukje Zuid-Oost Azië bij wil, zijn we dus nog niet 100% zeker van het traject. De eerste aanvragen zijn alvast verstuurd: Valerie zou tijdskrediet nemen gedurende die periode en ik wil gebruik maken van mijn ouderschapsverlof voor Viktor. Het is echter niet voor onmiddelijk hoor, ’t zou ergens midden 2011 zijn, net voor dat Viktor naar het eerste schooljaar moet en dus schoolplichtig is.

We zijn nu reeds stilaan bezig met het verzamelen van interessante informatie (bezienswaardigheden, bereisbaarheid van bepaalde gebieden, overnachtingen, etc…). Hoewel het nog bijna twee jaar verwijderd is van nu, kriebelt het al enorm! Gelukkig hebben we veel geleerd uit onze vorige reis en dus zoeken we deze keer zoveel mogelijk zelf te regelen, maar dat vergt veel tijd en planning. Echte backpackers zijn we nu ook weer niet en reizen met kleine kinderen vergt nu eenmaal enige structuur en planning als je wat comfortabel wil rondreizen.

Waarom zijn er toch zoveel mooie plekjes op de wereld, ons nietig bestaan is gewoon veel te kort om dit allemaal te kunnen zien en ervaren. Maar wij proberen in elk geval er zoveel mogelijk uit te halen :-). Want we hebben veel plannen, te veel plannen, maar goed, dromen staat vrij hé.

Hanzidril mission #2 – Accomplished!

Collega’s kunnen getuigen… elke middag lijd ik aan een soort Obsessive compulsive disorder. Sedert eind vorig jaar tot nu dril ik tijdens de middag (en thuis tot een stuk in de nacht) zeer obsessief mijn Chinese karakters. Een eerste missie had ik begin april succesvol afgerond en nu een viertal maand later is dan eindelijk ook de tweede missie afgerond: Ik zou nu alle karakters die ik ooit in de afgelopen vier jaar leerde van binnen en van buiten moeten kennen: schrijven, lezen, uitspraak, etc. Dat het zeer intensief was kan ik aantonen door mijn volgeschreven schriftje. Telkens ik dat vol trots aan iemand laat zien krijg ik echter steeds een blik terug van “omg” of “wtf”.

Daarnaast heb ik ook de laatste vier weken een tekenfilmpje vertaald, “真妈妈假妈妈“. Het duurt een 15-tal minuten en is een zeer luchtig verhaaltje over een kindje dat wordt gevonden en het achterhalen van de echte moeder. Ook dat was een helse taak: eerst de karakters proberen te herkennen en overtikken, de niet gekende (en het waren er veel) karakters opzoeken in een woordenboek (en het opzoeken van Chinese karakters gaat niet zo vlot als bij het romeinse alfabet), en dan nog een juiste vertaling er proberen uit te schudden. Maar het is uiteindelijk wel gelukt en het heeft mij enorm véél bijgeleerd, dus héél nuttig.

En nu? Blijven drillen, want het is zo vlug weer vergeten die Chinese karakters. Eerst wil ik nog enkele Chinese liedjes van buiten kennen alsook de grammatica en teksten herhalen. Daarna ben ik klaar voor mission #3: het op m’n eentje afwerken van lesboek 2, wat wil zeggen dat ik 3 teksten zelfstandig zal moeten leren. Hoewel dat een beetje zal afhangen van de volgende cursus die ik zal starten in september, wie weet zitten ze niet zo ver (of net wel). En ondertussen zoek ik nog een tekenfilmpje te vertalen, want dat is echt wel een leuke manier om te studeren. Het worden weer intense studeertijden.

D’espairsRay

Terwijl ik vorige maand nog naar Dir en Grey ging kijken in zaal “Tivoli Oudegracht” in Utrecht (Nederland) was het gisteren, zondag, de beurt aan D’espairs Ray… in zaal “Die Kantine” in Keulen (Duitsland)! Naar dit concert keek ik al een tijdje uit want de groep leerde ik een drie jaar geleden kennen en staat sindsdien op nummer 2 van mijn meest beluisterde artiesten.

Er dook echter een klein probleemje op, mijn vast mede concertganger, Tits was ziek en moest ik ofwel alleen gaan (wat niet zo leuk is gezien het een 2,5 uur rijden is) ofwel iemand anders zo gek krijgen om mee te gaan naar een Japanse industrial-achtige metalband. Gelukkig ken ik er wel een paar die zo gek zijn en dus vergezelde DeathKnight me naar Cologne om de band (en het publiek (pirates, har har har)) aan het werk te zien.

Het concert was super. Integenstelling tot vorige keer op Dir en Grey zat het geluid en mix wel goed en werden de drums & guitars lekker maar mooi in je oren gestampt: power! De sfeer in de zaal zat er duidelijk in en de gebruikelijke flauwgevallen tienermeisjes ook. De band zelf die had er veel zin want liepen en sprongen als gekken in het rond. Ze speelden een 2-tal uur vol wat eigenlijk dus behoorlijk lang is maar het stak geen seconde tegen. Visual Kei is mss een hype en rage aan het worden, er zitten in elk geval schitterende groepen en muziekanten tussen.

Hoe het klinkt… zo ongeveer:

Chinees Rightgraad 1

Dit is het dan. Vier jaar lang ben ik elke donderdagavond naar de Chinese avondles geweest. 460 lesuren later heb ik dan m’n officiele certificaat van het Chinees richtgraad 1. YOEPIE!!! En dat luidt tevens het einde in van de opleiding in Sint-Niklaas. F*CK!!!!

Wat nu?! Enkel in de grote steden kan ik een verderzetting doen van mijn opleiding. Leuven en Brussel zijn op dit moment “out of my reach”, te ver dus. Blijft dus Gent en Antwerpen. In Gent zou het dan nog 1 jaar extra zijn dat ik kan doen (een vijfde jaar) en vermits ik al een poosje in Gent werkt zou het ook zeer vlot bereikbaar zijn. Of Antwepen. Dat is echter minder vlot bereikbaar voor mij maar daar is het voor de real freaks (like me!): hier twee avonden per week en groepen met een flink niveau en zeer gemotiveerd. Dat zou willen zeggen dat ik op korte tijd veel meer zou kunnen leren, zeer interessant dus! Maar dan is er ook nog dat Japans. Dat sluimert ook al jaren in m’n hoofd om daar wat basis van mee te pikken. Is nu de tijd rijp hiervoor? Hoewel ik die vier jaar chinees niet wil weggooien en ik dat dus ook wil en moet blijven oefenen. En Japans en Chinees tegelijk… euh… like… mss beter niet.

Maar ik heb nog m’n andere lessen, de Taijiquan lessen. En die wil ik ook niet opgeven. Het begint nu een beetje te gaan (en volgende maand intense workshop van twee avonden per week) en dus wil ik dit ook verderzetten. Een avond Taiji en twee avonden in Antwerpen, dus is echter te veel van het goeie. En mag ik gewoon niet :-). Dan ben ik helemaal niet meer thuis in de week voor vrouw en kind. Anderzijds heeft m’n lerares me ook voorgesteld om eventueel af en toe af te spreken om wat privé-les te krijgen. En dat lijkt mij ook zeer interessant (vooral voor het spreken en luisteren, iets wat ik veel te weinig doe en dus niet zo goed kan). Privé-les geeft echter geen recht om educatief verlof. En het is dat educatief verlof dat ik de afgelopen vier jaar zeer goed heb kunnen gebruiken als extra studeertijd, en dat werpt zijn vruchten af!

Ik loop al een paar weken te piekeren en na te denken hierover, maar om een lang verhaal kort te maken, hier zijn de (voorlopige plannen): Taiji blijf ik doen, en ik ga een jaar in Gent de onnozelaar uithangen, aangevuld met eventueel wat privé-les. Als ik in Gent niet verder kan doen, kan ik het schooljaar 2010-2011 naar Antwerpen voor de vervolmaking van het Chinees, wat ik dan met m’n Taiji doen, dat weet ik nog niet. Maar ik weet wel een ding zeker: dat Chinees ben ik nog niet beu, integendeel, na vier jaar ben ik nog nooit zo enthousiast geweest. Chinese… love it or hate it. I adore it!