China 2011 – Dag #67 – Chengdu (成都)

China 2011 – Dag #67 – Chengdu (成都), a set on Flickr.

Het was vandaag de eerste keer op heel onze reis tot nu toe dat we een aangename temperatuur noteerden vandaag, zo rond de 22 graden met een licht briesje. Dat is ruim 10 graden minder dan we ondertussen gewoon zijn. Zalig weertje was me dat.

In de voormiddag wandelden we naar het shopping district en bijhorende Time Square van Chengdu. Ook hier veel grote Shopping Malls met allemaal blink blink en vooral veel meer volk achter de toog dan voor de toog. Of twee winkelbediendes die hand in hand al huppelend door hun winkel de tijd doden, of een of ander aerobic spelletje doen, het kan hier allemaal. We vonden een coole Astro Boy winkel dus Viktor kreeg een t-shirtje. Alles stond zeer hoog geprijsd, t-shirts van rond de 30 euro en een trui kostte hier meer dan 40 euro. Maar zoals op heel veel plaatsen is er altijd veel korting, tot 70 percent, dus dat viel uiteindelijk goed mee. Chinezen hebben een andere manier van korting aanduiden. Terwijl er bij ons bv in het groot 30% staat geafficheerd en je dan 30% korting krijgt, staat er in China ook 30, maar dat wil dan zeggen dat je maar 30 procent moet betalen. ’t Zelfde maar anders dus.

In de namiddag bezochten we misschien wel het mooiste park van Chengdu, het River-Viewing Park (望江楼公园). Een mooi aangelegd en relatief rustig park met 150 verschillende soorten bamboe. Als grote bamboe knuffelaar heb ik daar behoorlijk wat afgeknuffeld.

Maar waar ik nog een groter liefhebber van ben is Chinese opera. Chinese opera is iets unieks, niet te vergelijken met enige andere vorm van opera. Elke regio in China heeft zijn eigen soort opera dat onderling trouwens behoorlijk kan verschillen. ’s Avonds ging ik dan ook met Viktor naar de Sichuan opera (川剧) waarvan misschien wel de face-changing het bekenst is. Man ik hou van dit soort gekke kunst. Chinese Opera is KRIEG.

China 2011 – Dag #66 – Emei shan (峨眉山) > Chengdu (成都)

China 2011 – Dag #66 – Chengdu (成都), a set on Flickr.

De hele dag heeft het vandaag gegoten (Een tropische depressie trok over China). De regen viel met bakken uit de lucht. Gelukkig was het een transferdag voor ons. We beklagen degenen die vandaag Mount Emei wilden bestijgen. De paden zullen er super glad bijgelegen hebben.

In een kleine drie uur reden we met de bus terug naar ons hostel in Chengdu, Lazy Bones. Het is intussen een gewoonte geworden dat we meteen de achterbank van de bus inpalmen. Als we geluk hebben krijgen we zo 5 of 6 zetels voor ons alleen. Vandaag zat elk plaatsje echter volgeboekt en moest Jimmy het stellen met een halve zetel aangezien naast hem een ronde Chinees zat die men beter twee zetels had aangerekend.

We waren blij opnieuw onze intrek te kunnen nemen in het vertrouwde hostel, alwaar Vladimir even een middagdutje kon doen. We hadden geluk dat Viktor en ik vanavond ook nog de dumpling party konden meepikken. Als een volleerd kok knutselde Viktor de ene dumpling na de andere in elkaar. Deegje uitrollen, vulling met groenten of vlees erin, deegje dichtvouwen, en hup, de volgende. Viktor kreeg er geen genoeg van. 20 minuutjes later mochten we komen proeven van onze hapjes. Viktor besloot meteen: dumplings maken is veel leuker dan ze opeten. Die dingen hebben weinig smaak en de pikante saus die je erbij kon nemen was veel te hot voor Kleine Keizer. Toch leuk om te doen. Viktor wil later kok worden zegt hij. Hij wil in zijn restaurant enkel speciale dingen maken. “Geen biefstuk maar zoetzuur enzo”.

Monkeys on Emei Shan

Paar minuten na deze aap Valerie had ‘besprongen’, sprong hij lustig verder:

Monkeys on Emei Shan a video by jimapore on Flickr.

China 2011 – Dag #65 – Emei shan (峨眉山)

China 2011 – Dag #65 – Emei shan (峨眉山), a set on Flickr.

Onze tweede dag op de berg en vandaag wilden we de top bereiken, dit zou echt de moeite zijn had men ons verteld in het hotel. Na een dolle rit van twee uur razend door de haarspeldbochten, rakelings langsheen de diepe ravijnen, kwamen we lichtjes misselijk aan waar we dachten dat de kabelbaan zou vertrekken. Bleek dat we nog een klein half uur moesten klimmen tot het vertrekpunt van de kabelbaan.

In het hotel stond aangegeven dat de temperatuur op de top 9 a 15 graden was vandaag. Op verschillende plaatsen stonden kraampjes waar je dikke, lange winterjassen kon huren. Wij waren zelf van alles voorzien en hadden truis en jassen bij. De rit met de kabelbaan van Oostenrijkse makelij was snel en kort. We verwachtten ons aan een fikse temperatuursdaling bij het uitstappen, maar wat bleek? Het was op de top amper koeler dan beneden! Daar stonden die Chinezen dan met hun gehuurde jassen waarmee ze de Siberische winter konden overleven! Ze sleurden de ondingen de hele tijd op hun arm mee, puffend van de warmte.

Ook hier hetzelfde gevoel als gisteren: dit had indrukwekkend kunnen zijn indien je die 10.000 Chinezen zou wegdenken. Wat een massabedoening alweer! Verder was alles gehuld in de wolken en was er dus totaal geen uitzicht op de groene bergen rondom ons. We bevonden ons op een hoogte van ruim 3.000 meter.

De rit naar beneden was nog een stuk spectaculairder dan de rit omhoog. Deze chauffeur maakte er een spelletje van om als eerste beneden aan de berg te geraken. We vlogen letterlijk alle kanten op in de bus. De eerste 10 minuten was dat dolle pret maar daarna werden we allen toch wat misselijk. We slaagden erin niet over te geven en waren blij dat we heelhuids aankwamen.

We sloten de avond af in hetzelfde restaurantje als gisteren. Vandaag koos Viktor een mooie dikke groene kikker uit het kooitje voor de deur van het restaurant. Deze werd bij de lange poten gepakt en enkele keren tegen de grond gekwakt. Amper 5 minuten later lag de hete kikker in een sausje van rode peper en veel look op ons bord. Dat was smullen! Het groene vel dat er nog aan hing heb ik toch opzij gelegd maar verder smaakte Plonsje heel goed.

China 2011 – Dag #64 – Emei shan (峨眉山)

China 2011 – Dag #64 – Emei shan (峨眉山), a set on Flickr.

Onze lust naar natuur werd vandaag gedeeltelijk bevredigd. We maakten een fikse tocht op Mount Emei. Het was veel stijgen en dalen langs steile trappen en dat bij een hoge temperatuur maar vooral een nog hogere luchtvochtigheid. Dit zorgde ervoor dat we kleddernat waren van het zweet nog voordat we 1 stap gezet hadden. De natuur was prachtig maar moest gedeeld worden met vele duizenden Chinezen en deze massahappening deed toch wat afbreuk aan het natuurgevoel. Viktor was weer een uitstekend stapper en zonder 1 keer te klagen liep hij de zware tocht met ons mee. De hitte en vochtigheid lijkt zo van hem af te lopen. Terwijl wij zo nat waren alsof we net van onder de douche kwamen, was Viktors nek en voorhoofd nog steeds kurkdroog. Straf kereltje die zoon van ons! Vladimir was ook erg flink. Hij lijkt volledig genezen en genoot in de kinderdrager van de wandeltocht.

Hoogtepunten waren de hangbruggen over de rivier (dat was me nogal een gewiebel), pootje baden in de ijskoude rivier en vooral de makaken. We waren gewaarschuwd: de makaken zijn gevaarlijk, kunnen agressief zijn en durven aanvallen. We hadden dus netjes al ons eten en andere zaken veilig in onze rugzakken weggeborgen alvorens makaakterritorium te betreden. 1 ding was ik vergeten: ik droeg nog een klein plastic flesje water onder mijn arm. Viktor met zijn kleine hartje bleef dicht bij mij toen hij de loebassen gezien had. Er waren er hele grote bij en ook vele kleintjes die aan moeders buik bengelden. Viktor was er niet gerust in en jammerde “Mamaaaa, ik ben bang!”. Zijn angst was niet ongegrond. Nauwelijks was hij uitgesproken of daar werd zijn teerbeminde mama onder vuur genomen door zo’n schoft! Plotsklaps sprong er een wild beest ter grootte van een poedel in mijn nek! IK krijste het uit van het schrikken terwijl ik de zachte poten van het ondier over mijn hoofd voelde wandelen. Alle omstaanders keken verschrikt mijn richting uit en Viktor begon net niet te wenen. De griezel verschoot waarschijnlijk net zo erg van mijn gegil als ik van hem en algauw koos hij het hazenpad. Op dat moment had ik nog niet door dat hij het gemunt had op mijn flesje water. Twee meter verder werd ik opnieuw belaagd door een andere aap. Nu werd me duidelijk wat hij wilde en ik gooide het flesje snel op de grond. Vliegensvlug nam hij het weg en verorberde het. Dat was me nogal een ontmoeting met de makaken! Viktor kon er achteraf goed om lachen maar op het moment zelf net iets minder.

China 2011 – Dag #63 – Chengdu (成都) > Emei shan (峨眉山)

China 2011 – Dag #63 – Emei shan (峨眉山), a set on Flickr.

Misschien hebben we het al eens vermeld maar we hebben na twee maand reizen nu wel genoeg steden gezien voor de komende jaren. We hebben nu hoge nood aan natuur, bergen en prachtige landschappen. We parkeerden dan ook onze zwaarste bagage in het hostel in Chengdu en gingen met het hoogstnodige de bus op voor een 2,5 uur durende rit naar Baoguo (报国村). Baoguo is een kleine dorpje aan de voet van een prachtig natuurgebied op en rond de boeddhistische Emei berg (峨眉山) en tevens een van de vier heilige bergen in China.

We logeren hier in het Teddy Bear Hostel in een triple kamer die ruim is en proper. Toen we terug keerden van het eten in de Lekker Eten Straat (好吃街) babbelde ik nog met de baas en kreeg informatie hoe we onze twee dagen hier kunnen vullen. Welke stukken het interessants zijn en hoe er te geraken. We zullen hier namelijk twee volle dagen verblijven alvorens terug te keren naar de Lazy Bones in Chengdu. Het traject mag uiteraard niet te zwaar zijn, maar voor de diehards is het hier prachtig, je kan hier drie dagen aan een stuk trekken met de rugzak en logeren in de kloosters boven op de bergen. Dat is voor binnen een paar jaar als de kinderen groter zijn vertelde ik de baas.

China 2011 – Dag #62 – Chengdu (成都)

China 2011 – Dag #62 – Chengdu (成都), a set on Flickr.

We proberen Vladimir het woordje Panda te laten zeggen. Hij probeert opnieuw en opnieuw maar verder dan pa-pa geraakt hij niet. Ik heb er echter niks op tegen dat hij het allerliefste knuffeldier op aarde papa noemt. Vandaag zijn we dus naar het Sichuan Giant Panda Breeding Center geweest, op een dik uur rijden van het centrum. Deze keer moesten we het wel georganiseerd doen want er rijden geen openbare bussen zo vroeg. En vroeg moet je daar zijn want s morgens krijgen deze knuffeldieren eten en enkel dan zijn ze actief, daarna doen ze hun grootse hobby, slapen. Maar ondanks dat Kleine Tijger nog steeds wat ziekjes is heeft hij zich voorbeeldig gedragen.

We zagen enkele prachtige reuze panda examplaren en ook die andere mooie soort, die vaak in de schaduw staat, de rode panda. Er was ook een klein panda, die zag er echt om op te eten uit. Hij wagelde naar een kleine plas water nestelde zich daar om zich wat te verfrissen en slaakte een kreet van genot uit, zo vertederend. Het publiek riep Oooooohhhh en Aaaaahhhhh. We passeerden ook een klein museum over de voortplanting van deze zeer interessante diersoort. En een ding heb ik onthouden, waarom deze dieren zich zo moeilijk voortplanten. De mannekes hebben blijkbaar een superklein trilililike terwijl de vrouwtjes een supergroot tralalalake hebben.

Het toeval van gisteren dat er plots voor onze deur Jun Laoshi, mijn leraar Chinees van twee jaar geleden, stond werd vandaag nog eens overgedaan. Toen ik in het panda museum stond hoorde ik weer een bekende stem, ik draaide me om en zag mijn andere leraar Chris van vorig jaar. Bovendien wist ik niet dat hij ook in China zou zijn. Wat een extreem toeval is me dat… of toeval bestaat niet en China is gewoon een piep klein landje, yeah right. Hoe kan ik nu op twee dagen tijd in dit immense land dat 20% van de wereldbevolking huist twee kennissen tegen komen zonder dit op voorhand te weten??????????

Na de panda’s werd het richting een parkje waar veel ambiance was. Op verschillende plaatsen waren Chinezen aan het dansen op allerlei soorten muziek gaande van tango tot stevige beats. Grappig zicht, dat kan ik verzekeren, zeker als de kleine Tijger zich tussen deze dansende Chinezen gaat nestelen om mee te doen. Aan de overkant van het straat was er opnieuw een soort van oude wijk die helemaal was opgefrist en deze Ming en Qing huizen waren allemaal chiqueke eet- en drink etablissementen. Toen ik plots een bord zag staan in de verte met het Duvel logo en andere Belgische bieren was het duidelijk: onmiddellijk stoppen en mijn eerste Belgische bier in twee maand nar binnen kappen. De Gouden Carolus Classic (金卡路-古典) smaakte beter als nooit tevoren hoewel het stevig geprijsd stond voor Chinese normen:6 euro. De Rochefort 10 was hier zelfs te krijgen, voor een 10 euro.

’s Avonds hadden we een afspraakje met Jun en Anneleen. En we aten overheerlijk in het restaurant van de welbekende Shangri-la keten. Een super chique hotel en bijhorende restaurants. Het was smullen van de Japanse, Singaporese en Indische keuken. Maar voor ons waren de Franse kazen en de overheerlijk chocomousse het hoogtepunt. Hoewel de Kleine Keizer over zijn vermoeidheidsgrens was en dus hyperactief en out of control hadden we hier een zeer leuke tijd. Viktor keek hier al heel de dag naar uit want Jun had heb een beetje gek gemaakt over al de lekkere dingen die hier op het buffet te krijgen waren. En dat was het ook want Viktor at zich verloren… vooral in de desserts en de chocoladefontein.

China 2011 – Dag #61 – Chengdu (成都)

China 2011 – Dag #61 – Chengdu (成都), a set on Flickr.

Chengdu heeft ons alvast positief verrast. Het is een rustige en propere stad, we hebben het hier al anders gezien. De mensen lijken ons hier ook een pak beschaafder en rustiger en zijn trouwens heel hulpvaardig, me like.

De Kleine Tijger is echter nog steeds ziekjes. Hij heeft wel wat gegeten vandaag maar zijn koorts is nog niet weg hoewel hij er ook deze keer weinig last van blijkt te hebben. We besloten hem toch maar wat te laten rusten en zo bleef ik samen met de kinderen in de kamer. Valerie die sprong de fiets op en reeds oa naar het huis van blijdschap en geluk (de Carrefour dus) voor wat spullen.

Toen ze net terug was hoorde ik op onze deur kloppen. “Jimmy, Jimmy, ben je daar?” Ik verschoot me een heuse Chinese draak want de stem klonk nog bekend ook. Staat daar plots Jun Laoshi voor mijn deur, mijn leraar Chinees van vorig jaar. We wisten dat we gedurende dezelfde periode in China zouden reizen maar ons traject kwam voorlopig niet overeen en plots blijken we in hetzelfde Hostel te logeren, wat een toeval! Daar moest alvast op geklonken worden en dat deden we dan ook met super lekker bier uit Laos, mijn eerste Aziatisch bruintje, het is eens iets anders. Morgen gaan we alvast samen eens lekker smullen van een op en top Westers buffet, dat wordt lekker.

In de namiddag gingen we dan het nabijgelegen zwembad uitchecken, maar het was gene vette. Berekoud water, de toilet stonk verschrikkelijk en de overdosis lifeguards stonden voortdurend op hun fluitje te blazen en te roepen naar iedereen voor… geen flauw idee. Verfrissend dat was het wel, brrr.

Daarna de metro in. In Chengdu kan je nu eens niet verdwalen op de metro zie, ze hebben hier dan ook nog maar 1 lijn die sedert vorig jaar is geopend. De andere lijnen zijn allemaal in aanmaak. We reden naar de Wenshu tempel (文殊院) net op tijd voor het aanhoren van de Boeddhistische gezangen. In de omgeving van de tempel was nog een mooi oud stadsdeel (文殊坊) met erg mooie oude straatjes met veel minder toeristen dan in de Jingli straat van gisteren, veel leuker dus.

China 2011 – Dag #60 – Chengdu (成都)

China 2011 – Dag #60 – Chengdu (成都), a set on Flickr.

De nacht was niet echt rustgevend: Kleine Tijger sliep zeer onregelmatig en krijste het vele keren uit, kotste verscheidene malen heel de kamer onder en rilde van de koorts. Dus liepen we verschillende keren de benen van ons lijf om snel de nodige medicatie te geven of opkuis te doen. De Kleine Keizer daarentegen sliep rustig verder. Hoewel hij soms plots recht ging zitten en eens dwaas in onze richting keek, hij wist ’s morgens niets van de lotgevallen van zijn kleine broer.

Toen we allen ontwaakten regende het hard buiten. Door het gebrek aan slaap waren we behoorlijk Lazy vandaag. Ach wat, we zitten nu eenmaal in het Lazy Bones hostel dus zijn we pas om 9u00 aan het ontbijt geraakt en wat bleek, er was nog niemand!!! Normaal is 9u00 het spitsuur in hostels maar vandaag, vermoedelijk door de harde stortregens, zat iedereen nog in zijn kamer. Dat wou zeggen, snel bediend bij het ontbijt vandaag.

Veel hebben we niet gedaan vandaag. We checkten een nabijgelegen zwembad uit dat we weldra zullen binnenvallen en wandelden tot aan het centrale en het grote Mao beeld en liepen het achterliggend wetenschap en informatie museum binnen. Viktor vond het super interessant. Chengdu is trouwens het centrum van elektronica en IT in China. Het vier verdiepingen tellende museum stond vol van experimentjes die je zelf kon uitproberen. Er was zelfs een heus verdiep voor de allerkleinste, het was een educatief verantwoord doe en speel paradijs.

Als afsluiter van deze lazy day gingen we met de bus naar een Tibetaanse uithoek (de Sichuan provincie grenst immers voor een stuk aan Tibet) waar we wat window shopping deden en wandelden door de bekende oude Jinli straat die iets te druk was naar mijn zin.

China 2011 – Dag #59 – Xi’an (西安) > Chengdu (成都)

Weer een transferdag voor de boeg dus was het snel ontbijten en alles inpakken. We moesten het vliegtuig van Sichuan Airlines （四川航空） hebben dat om 13u30 vertrok richting Chengdu. We hadden echter pech met de gereserveerde taxi: nog geen honderd meter verder van onze hostel was de weg geblokkeerd. Zeker een dik kwartier stilstaan. Eens voorbij was het zeer lang aanschuiven op de hoofdbanen in hartje oude stad. Er werd een uur gerekend om tot aan de luchthaven de geraken die toch een pak buiten de stad ligt. Maar na een uur rijden zaten we nog steeds vast in het oude stadsgedeelte. Na een dik uur geraakten we toch op de autostrade maar onze chauffeur was niet van de snelsten. Terwijl je ook hier 120km/u mocht vond hij 90km best genoeg. Het viel me op dat eigenlijk de meeste Chinezen geen echte snelheidsduivels zijn. Ze rijden in hartje stad wel chaotisch en alle verkeersregels negerend maar op een autostrade rijden ze als slakken.

We begonnen ons een beetje zorgen te maken voor het halen van ons vliegtuig. Tot overmaat van ramp leverde de chauffeur ons aan de verkeerde terminal af. Weg was hij en het duurde even voor we de andere terminal hadden gevonden. Dat bleek een ander gebouw te zijn honderden meters verderop. We liepen met al onze bagage en kwamen gelukkig toch nog mooi op tijd aan. We zaten op tijd in het vliegtuig en alles leek erop dat we voor het eerst op tijd zouden vertrekken. Te vroeg gejuichd want een uur later stonden we nog steeds aan de grond.

De aankomst in Chengdu verliep vlot, de pick-up van de hostel wachtte ons op en we konden vlotjes en zonder zorgen naar ons nieuwe hostel rijden. De Lazy Bones Hostel ziet er leuk uit en we kwamen toe midden in de gratis dumpling party, maar deze hebben we aan ons laten voorbijgaan wegens te moe. Oh ja, de kamers zijn hier super ruim, de kleine tijger heeft veel plaats om zijn stap techniek te verfijnen. En de kleine keizer die heeft hier een Chinees vriendje gevonden en speelde samen ping pong. Waar anders kan je dat beter oefenen dan in het Ping Pang Qiu (乒乓球) land?

Spijtig genoeg geen enkele foto voor deze dag.