YesAsia 2008

Vorige maand was het mijn verjaardag en naar goede gewoonte krijg ik van m’n vrienden een hoop geschenkbonnen bij mijn uitverkoren e-shop: YesAsia. Uiteraard bestel ik altijd veel te veel en moet ik nog een hoop opleggen bovenop m’n geschenkbonnen (gift certificates) maar toch kan ik daar steeds zeer interessante koopjes doen.

Deze keer waren het een 20-tal artikelen (mix van DVD’s, VCD’s en CD’s). Van Chinese kinderkaraoke over een Mongoolse film (“The Cave of the Yellow Dog“, deze zeer prachtige film/documentaire zagen we reeds in de cinema, aanrader!), Chinese kinderlessen, stevige japanse muziek, een Chinese reisdocumentaire, traditionele muziek, Kung Fu en Taijiquan presentaties, …. Variatie troef en vooral: de komen dagen/weken een zeer leuke zoethouder. Kortom, we zijn weer zo blij als een klein kind dat een ijsje krijgt!

Oh ja, ik heb me gisteren dan eindelijk ingeschreven voor een Taijiquan cursus in Sint-Niklaas. Ik was dit al ruime tijd van plan, maar pas gisteren de daad bij het woord gevoegd. Heb er zelfs opleidingscheques voor besteld, want ook deze cursus komt hiervoor in aanmerking, straf! Later meer hierover.

Heimwee

Heimwee naar het land van het midden.  Zowat elke dag moet ik terugdenken aan onze fantastische belevenissen, ervaringen en indrukken die wij hebben opgedaan in dat prachtige mooie land, China.  De indruk die wij alle drie hieraan overhouden is niet goed te verwoorden.  Geregeld bekijk en lees ik onze blog verhalen opnieuw en mijmer ik weg bij het zien van de foto’s of het lezen van anecdotes.  Het kriebelt dan ook ongeloofelijk om terug te keren naar China en een ding is zeker: zodra de kans er is zijn we weg!

Maar ondertussen proberen we China een beetje naar hier te halen. Drie uurtjes Chinese les zijn al een leuke verademing, chinees koken, thee drinken, chinese decoratie in huis, films, muziek, noem maar op, ze moeten allen de heimwee wat temperen.  Maar dat lukt dus niet.  Waarschijnlijk start ik later deze maand ook nog met Taiji in Sint-Niklaas.   En dat zal ook weer heel leuk zijn… but nothing beats the real thing…

Deze post had ik eigenlijk al een dik half jaar geleden geschreven (17 februari om percies te zijn) maar nog niet gepubliseerd met de hoop dat de heimwee zou sluiten, integendeel dus.  Een jaar na onze reis leek me dan ook de tijd overrijp.  Zo, dat wou ik hier dus even kwijt aan jullie.  Snif snif.

Het debuut van een groot gymnast

Of in andere woorden uitgedrukt: Viktor heeft vandaag voor het eerst naar het kleuterturnen bij Turnkring Reynaert geweest. Elke zaterdag tussen 13 en 14uur is het kleuterturnen vanaf peuterklas tot derde kleuterklas. Vermits Viktor nog dikwijls praat over de “acrobatenshow in Beijing” (als hij de computer ziet wil hij nog steeds (!) naar onze opnames kijken van die acrobatenshow) maar vooral omdat hijzelf zeer bewegelijk is (koprol en pogingen tot handstand en overslag worden regelmatig uitgeprobeerd), leek het ons dan ook de perfecte uitlaatklep voor hem om “z’n ding te doen”.

En dat is niet alles, want ook ikzelf ben nog enkele jaren lid geweest van diezelfde turnclub en heb regelmatig wedstrijdturnen en gouwtreiningen meegedaan. Het zit dus “in de familie” want m’n ma turnde haar ooit tot Oost-Vlaamse kampioene, zo ver ben ik nooit geraakt.

Toen we om 13u00 aan de turnzaal stonden (het is aangrenzend aan Viktor zijn school en dus schuin over ons huisje, handig!), bleken er iets meer dan een dozijn kleuters te wachten op hun eerste turn uurtje. Bange hartjes (ook van ouders) voor het nieuwe en onbekende. Maar de hoofdleidster van dienst was kordaat: Alle ouders buiten! Viktor stal al onmiddelijk de show om op de turnmat koprollen en vooral halve handstanden uit te proberen tot verbazing van velen, hihi. Toen de deur dicht ging stonden de ouders een beetje onwennig in de gang en druipten uiteindelijk een voor een af. Maar toen de les voorbij was kon het enthousiasme van Viktor niet op. Hij heeft het er dus dik naar zijn zin.

Hier horen we later nog van! Viktor zal binnen een jaar of 16 op de Olymische Spelen van 2024 de Chinese dominatie in de gymnastiek eens op z’n grondvesten laten daveren, de toekomst lijkt dus verzekerd! Mmmm, of ook niet. Zolang hij het maar leuk vind, de rest doet er uiteraard niet toe. Noteer allen wel nu al volgende datum: zaterdag 16 mei 2009 is het turngala van Turnkring Reynaert in de Sporthal in Stekene, daar zullen de gymnasten van alle leeftijden teen en tander tonen. Be there or be square!

De eerste schooldag

Deze morgen was het zover, de grote dag: 1 september. Het begin van Viktors eerste schooljaar. We leefden er met gemengde gevoelens naartoe. Enerzijds is duidelijk dat Viktor een nieuwe uitdaging nodig heeft, dat hij klaar is om deze volgende stap te nemen. Anderzijds wordt hiermee duidelijk dat ons kleine ventje eigenlijk helemaal niet meer zo klein is, het baby is er nu écht wel af.

Juf Erika van de peuterklas in de gemeenteschool Reynaerdijn die hadden we eerder al leren kennen. We wisten al dat het goed klikt tussen Viktor en de juf, en ook tussen onszelf en de juf. Da’s dus al een hele geruststelling. Toch was het afwachten of de eerste schooldag traantjes of plezier zouden geven.

Trots als een pauw droeg Viktor zelf zijn rugzakje toen we de 50 meter korte tocht naar school liepen deze morgen. Deze eerste dag brachten mama en papa het ukje samen naar school. Vanaf morgen zal het papa zijn die deze taak voor zich neemt. Bij aankomst bleek de schoolpoort nog niet geopend te zijn maar na enkele minuten werd de deur door mijnheer de directeur zelve geopend. Viktor slaakte een kreet van opluchting “Schooltje is niét gesloten!”. Dat klonk zeer positief! Ook binnen in de school was onze zoon dolenthousiast. Hij verkende de sportzaal en daar maakten we kennis met Arne, een klasgenootje dat eind november verjaart en na de kerstvakantie samen met Viktor de overstap naar de 1e kleuterklas zal maken.

In de klas aangekomen ging Viktor meteen op verkenning in de zandbak, op de glijbaan, in de autohoek, … Het afscheid was kort en opgewekt. Tot straks mama! Tot straks papa! Terwijl we nog even om het hoekje gluurden zagen we nog net hoe Viktor juf Erika onderbrak tijdens haar gesprek met een ouderpaar. “Ik moet pipi doen! Ik moet pipi doen!”. Als dat maar goed afloopt dachten we.

Na een zeer snelle rit van werk naar huis liepen we vanavond rond 16.45 u met grote passen opnieuw schoolwaarts, bang voor wat we zouden aantreffen. Groot was onze opluchting toen we al vanuit de verte Viktor op de grote glijbaan zagen staan. Myriam, die instaat voor de naopvang was bij hem, samen met enkele oudere kinderen. Tegen al mijn doemverwachtingen in droeg onze zoon nog steeds zijn eigen broek en geen reservebroek van de school na een “ongelukje”. Hij had het telkens mooi gevraagd aan de juf wanneer hij pipi moest doen. Veel verhalen kregen we er niet uitgesleurd, ondanks onze stortvloed aan vragen. Maar dat de eerste schooldag een succes was is wel duidelijk.

Na het avondeten sliep Viktor snel in maar rond 21 u werd onze spruit wakker en sindsdien ben ik al een 5-tal keer terug naar boven moeten gaan om hem opnieuw in bed te leggen. Zijn slaap is erg onrustig. De gebeurtenissen van vandaag hebben kennelijk een grote indruk nagelaten. Hopelijk gaan we alsnog een rustige nacht tegemoet zodat ook de 2e schooldag een succes kan worden.

Kleur

Afgelopen weekend zijn we afgezakt naar Burcht (Zwijndrecht) voor het Kleur-festival.  Een leuk familiaal en vooral gezellig multicultureel festival met diverse dans (oa Bollywood optreden) en entertainment.  We waren uitgenodigd tijdens ons tuinfeest om hier een bezoekje te brengen en dat konden we met het prachtige weer niet laten natuurlijk.

We dronken overheerlijke Marokkaanse thee en smulden van het Cambodjaanse lekkers dat Vanary had klaargemaakt (ze was kok van dienst in het Cambodjaans eetstalletje).   Ook een cocktail uit Sri Lanka smaakte naar meer.  Misschien dat we hier volgend jaar nog eens langskomen hoor!  Waarom is er in ons eigen dorp zo geen festivalletjes?

Tuinfeest

Een dikke week geleden hebben we een groot tuinfeest georganiseerd. We hadden namelijk redenen genoeg om te vieren: ons nieuwe huis (met tuin!), mijn verjaardag en 10 jaar lief&leed. Ideaal om vrienden, familie en buren op te trommelen voor een leuke namiddag met een overvloed aan drank & snacks.

Een springkasteel voor de kids zouden de talrijke kinderen wat onder controle moeten houden. En dat bleek een uitstekend idee te zijn! Zelfs voor de grotere kids (oa oma of tante terry en father vik die na twee minuten tomaatrood aanliepen) was het plezant om eens uit de bol te gaan :-).

Een tent moesten we nog op het allerlaatste nippertje gaan huren want het zag er naar uit dat het ook in de namiddag zou regenen en dat was niet voorzien in onze planning. Dus de eerste de beste verhuurfirma afgebeld en gelukkig was er nog net een buitentent beschikbaar (splinternieuw want ze zat nog in de doos en de plastiek). Maar zodra de tent opstond had het natuurlijk niet meer geregend, typisch.

Een PC stond in de tuin voor het nodige muzikale lawaai en naarmate de avond vorderde en de metalen hoofden overbleven werd het nog meer lawaai.

En tenslotte een BBQ die op volle toeren draaide om de overheerlijke zelfgemaakte hamburgers en gemarineerde kippetjes te serveren. (De fastfood ketens kunnen enkel dromen van zo’n hamburgers).

We hebben ons zeer goed geamuseerd die dag en veel plezier beleefd. Zorg voor brood en spelen en iedereen is blij niet waar. De talrijke mooie geschenkjes zijn dan ook door ons zeer hartelijk in ontvangst genomen, spank you all!