China 2013 – Day#30 – Beijing (北京)

China 2013 – Day#30 – Beijing (北京), a set on Flickr.

Een bezoekje aan het Beijing aquarium, onderdeel van de Beijing Zoo, stond vandaag op ons programma. Helaas bleek dit ook het geval voor alle 20 miljoen gezinnen met kinderen, op deze druilerige doch snikhete zondag. Neem een gemiddelde eerste soldendag op de Antwerpse Meir tot de 17e macht, in combinatie met een temperatuur van 38 graden en een luchtvochtigheid van 99 procent en je kunt je een beeld vormen van ons aquariumbezoekje. Na een uur schuifelen tussen de massa en een dolfijnenshow van matige kwaliteit hielden we het voor bekeken.

In de namiddag was het voor Jimmy shoppen bij de Chinese H&M, Meters/Bonwe, opzoek naar leuke tshirts, maar dit jaar was er blijkbaar niks interessants. We sluiten de dag af door andermaal de binnenspeeltuin in de Glory Mall te bezoeken, dat blijft toch wel onze topper in Beijing.

China 2013 – Day#29 – Beijing (北京)

China 2013 – Day#29 – Beijing (北京), a set on Flickr.

We staan een paar daagjes achter met de blog, dit komt doordat de enorme hitte ons behoorlijk uitput en we ’s avonds verkiezen ofwel vroeg het bed in, ofwel nog rustig genieten van een paar biertjes in de bar van het zeer gezellige hostel. Na 21u wordt de muziek nog een paar volumetrapjes luider gezet, het is hier dan bakkie vol en liters tsingtao gaan over de toog. Een andere reden is dat we hier doodgaan aan de jeuk van de muggen. Onze benen zijn een waar slachtveld en ondanks de hitte dragen we nu steevast een lange broek om die smerige bloedzuigende vliegende k**** beesten geen kans te geven.

Vandaag besloten we een fietsdag te houden. Fietsen in Beijing (Katie Melua, iemand?) is echt aan te raden. Ok, het verkeer is hectisch en als fietser bengel je behoorlijk onderaan de voorrangsladder, maar eens je je plaats kent is het een waar genot. Er zijn hier veel en goede fietspaden, hoewel ze meestal vol staan met geparkeerde auto’s, maar soit. Een fietsdag dus (6 euro om een hele dag te fietsen, spot goedkoop), en dat richting de kunstwijk, het bekende district 798, in Beijing.

Het was puffen en blazen in het hete Beijing op de fiets. We nemen veel stops (oa aan het prachtige nationale theater dat op een luchtbel lijkt die opstijgt uit het omliggende water) en goed over half weg duiken we een zeer modern winkelcentrum binnen om te eten. Het hele centrum bestaat uit allemaal dure westerse merken, met prijzen die zelfs voor ons duur zijn. Valerie kan het niet laten en besluit een kleedje te kopen met onze laatste centjes (in de H&M, nog net binnen ons budget), we zullen wel met de creditcard betalen in het Thaise/Indonesische restaurant (巴厘泰) met de slogan: “Thairrific meets Indolicious”. Uiteraard moet het lukken dat mijn creditcard het plots niet doet. We lopen alle ATM’s af in het centrum, samen met een mannetje van het restaurant, maar helaas pindakaas, er is vermoedelijk iets fout met mijn kaart. We leveren Valerie haar smartphone in, laten de fietsen achter en we duiken de metro in. Terug naar het hostel waar we eerst Valerie haar creditcard ophalen en daarna geld afhalen bij de Bank of China. Het is al dik in de namiddag als we terug in het restaurant geraken en kunnen betalen. Wat een zeer pijnlijk situatie was me dat. Moe en bezweet kiezen we ervoor om het kunst district te laten voor wat het is en rijden langzaam terug richting hostel. We stoppen onderweg wel nog aan het Altaar van de Aarde park, nog zo een park dat we al eens aandeden om daarna hostelwaards te keren.

China 2013 – Day#28 – Beijing (北京)

China 2013 – Day#28 – Beijing (北京), a set on Flickr.

Bij aankomst in Beijing West nemen we de taxi naar het zelfde hostel als vorige keer, het 356Inn Hostel, gelegen in een zijstraat van Qianmen. We zijn uiterst tevreden over dit hostel en het is misschien wel het beste wat we deze reis hebben gehad, allen daarheen! Het was dan ook een hartelijk weerzien bij aankomst.

We smijten onze bagage in een aparte ruimte en trekken er direct op uit, blij dat we terug zijn in een van onze geliefde steden. We hadden de kindjes al een paar dagen beloofd dat ons eerste wapenfeit in Beijing het bezoek aan een Mc Donalds zou zijn en belofte maakt schuld. Het grote verschil met Tibet maar ook het verschil met ons vorige bezoek aan Beijing valt ons op: het wordt hier steeds properder, mooier en duurder!

Een tweede belofte die we deden was het bezoek aan een park met attracties en alzo bezochten we het Altaar van de Zon-park alwaar onze kindjes dolle pret hadden op springkastelen en XiYangYang racebanen allerhande. Het park hadden we twee jaar geleden als eens bezocht en ligt midden in de Ambassade wijk. Veel belangrijke personen en vooral veel bewakers daar. Toen ik rustig een zwart Braziliaans biertje aan het drinken was in een Braziliaans resto in de buurt reden er plots een paar wagens voorbij vol met mooie Russische meiden gekleed in een kerstman kostuum. WTF.

Des avonds kozen we voor Chinese keuken en Valerie zag haar ogen groter dan haar buik en bestelde zoveel gerechtjes dat er geen vierkante millimeter meer over was op onze tafel. Als je hier een soepje besteld is dat blijkbaar ineens een kom voor een gans leger! In ons geval, twee legers. Veel te veel dus, maar wel overheerlijk.

China 2013 – Day#27 – Xining (西宁) > Beijing (北京)

Vanochtend namen we afscheid van onze trouwe gids, Tserang. Snowlion Tours kon voor ons 4 kaartjes soft sleeper bemachtigen in dezelfde treincoupe, hetgeen absoluut niet voordehandliggend is in China. Het hele treinkaartjessysteem is onder controle van pure maffia waardoor kaartjes verkrijgen voor bepaalde ritten heel moeilijk wordt. Het is bijgevolg gebruikelijk dat, wanneer je 4 kaartjes tegelijk koopt, dit 4 plaatsen zijn verspreid over de hele trein. Dus Vladimir in wagon 2, Viktor in wagon 7, ik in wagon 14 en Jimmy in de 16… Maar, zoals gezegd, Snowlion Tours kon 4 kaartjes in dezelfde coupe bemachtigen en dan nog in een snelle rechtstreekse trein van Xining West naar Beijing West dus 3 x hoera! Zonder problemen gingen we aan boord en maakten het ons gemakkelijk. Eindelijk nog eens 4 bedden, zaaaaalig!

China 2013 – Day#26 – Qinghai Lake (青海湖) > Xining (西宁)

China 2013 – Day#26 – Qinghai Lake (青海湖) > Xining (西宁), a set on Flickr.

Op Jimmy’s verjaardag zongen we uit volle borst: Zhu ni sheng ri kuai le! De armband die we stiekem in een plaatselijk winkeltje gekocht hadden deden we hem nu cadeau. Jimmy wil hem echter niet dragen omdat het volgens hem een vrouwenmodel is… Vandaag is de laatste dag van onze rondrit door Tibetaans gebied. We wandelen tot aan het Qinhai meer alvorens de rit terug naar Xining aan te vatten. Onderweg stoppen we nog bij een drukke toeristische plaats (De Zon en de Maan Heuvel). Daar wordt Jimmy achterna gezeten door verkoopstertjes van allerhande prullaria. Ze laten zelfs hun kraampje voor wat het is en hollen hem achterna met in hun handen een hele resem armbandjes en kransen. Jimmy tracht hen af te schudden door te stellen dat hij reeds een armbandje heeft (hij toont zijn bandje) maar hierop krijgt hij als weerwoord dat zijn bandje rommel is en de aangeboden bandjes van superieure kwaliteit zijn. Hij besloot dan maar door te wijzen op het prijsverschil.

Aangezien het zijn verjaardag is mag Jimmy het restaurant voor vanavond kiezen. Lichtelijk tegen de zin van de andere gezinsleden in sleurt hij ons mee naar een Tibetaans restaurant. Gelukkig bleek dit een uitstekende keuze. Zowel de inrichting als het eten waren heel verzorgd en echt Tibetaans. Dat was smullen! Sinds lang at ook Vladimir zijn buikje nog eens vol. Daar waar onze jongste spruit voor de reis een flinke bolle peuterbuik had is deze de afgelopen weken gesmolten als sneeuw voor de zon. Zijn shortjes die eerst spanden dient hij nu met beide handen vast te houden of ze zakken tot op zijn enkels neer.

China 2013 – Day#25 – Guide (贵德) > Qinghai Lake (青海湖)

China 2013 – Day#25 – Guide (贵德) > Qinghai Lake (青海湖), a set on Flickr.

Terwijl we in Zekog een hotel hadden waarbij de blaadjes van de bomen snachts oplichten, van roze, blauwe, oranje, etc, hebben we hier in Guide in de voortuin van het hotel een heel bloemenperk van plastieke bloemekes.

Hoewel we alweer moeten vertrekken vandaag hadden we hier toch een dagje langer willen blijven. Er zijn hier leuke parkjes en pleintjes die altijd voor vertier zorgen die we niet verder hebben kunnen ontdekken. Voor we verder trekken hebben we dan maar snel een fiets gehuurd en een uurtje in de stad rond gereden. We stoppen nog even aan een geologisch park en bij de verdere autorit wordt de mist plots zeer dik en krijgen we een stortregen over ons heen. Zeer gevaarlijk rijden dus op de slingerende kleine weg tussen de bergen. Plots knapt een van de ruitenwissers af, dat was effe verschieten.

Na regen komt gelukkig effe zonneschijn en bij aankomst aan het grootste meer van China, het Qinghai meer, kunnen we toch een korte hike trip doen over de heuveltjes. Zo hebben we een mooi overzicht van dit enorme meer, dat meer op een zee lijkt, en zijn we ver weg van het massa toerisme. Donkere wolken blijven echter komen en hoewel we voor onze laatste nacht met gids en chauffeur normaal een kampeeravond hadden voorzien vlak aan het meer, besluiten we toch voor een Hostel te kiezen. En dat was een goede beslissing want als de duister valt, valt de regen hier met bakken uit de lucht.

China 2013 – Day#24 – Zekog (泽库县) > Guide (贵德)

China 2013 – Day#24 – Zekog (泽库县) > Guide (贵德), a set on Flickr.

Bij het afscheid van de nomadenfamilie lieten we kinderkleding en balpennen (-> dankzij sponsor Marc) achter waarmee de kindertjes gelukkig leken. Zelfs Viktor schonk zijn eerder gekochte bal en chinees balpluimpje. Verder was het vooral een lange dag in de auto met als bestemming Trika / Guide, aan de Gele Rivier. De stad voelt heel erg Chinees aan, abs0luut niet Tibetaans. Dat komt doordat de overheid enkele jaren geleden een campagne startte om Han-Chinezen naar hier te halen. Die campagne sloeg goed aan dankzij de leuze: Guide, stad met het mooiste uitzicht op de Gele Rivier, waar ook ter wereld…

Onderweg zagen we nog een heleboel huisjes gebouwd door de overheid en bedoeld om nomaden permanent in te huisvesten. Die nomaden staan nogal wantrouwig tegenover dat idee dus vele huizen staan nog steeds leeg. Een ander duidelijk zichtbaar probleem is de erosie in deze buurt. In plaats van groene heuvels en bergen leken we ons vandaag wel in de woestijn te bevinden: zand, zand en nog eens zand. Een gevolg van overbegrazing?

We bevinden ons sinds 2,5 weken opnieuw op lager gelegen gebied. Al deze tijd zagen we niet 1 boom aangezien die zo hoog niet groeien. Wat voelde het vreemd aan om terug bomen te zien zeg! We wilden er bijna eentje gaan knuffelen maar dat leek ons dan toch een brug te ver.

China 2013 – Day#23 – Zekog (泽库县)

China 2013 – Day#23 – Zekog (泽库县), a set on Flickr.

We hadden weer een meevaller vandaag: er bleek een paardenrace door te gaan. Wij dus daarheen en het werd echt een topdag. De paarden races op zich waren erg spannend en leuk om te zien maar net zo interessant was de hele omkadering. Nomaden kwamen van alle kanten toegestroomd om deze hapening bij te wonen en velen hadden daarbij hun beste outfit aangetrokken. Dat leverde mooie foto’s op. Het blijft wel enorm moeilijk close-ups te nemen wanneer iedereen je voortdurend aanstaart. Ze hebben het dus sowieso gezien wanneer je hen wilt trekken en velen draaien zich dan gauw om, grrrr. Omgekeerd moesten wij dan weer ontelbare keren op de foto met Tibetanen. Viktor dacht het gat in de markt ontdekt te hebben en vroeg 3 yuan per foto. Dat bleken ze dan weer toevallig niet te verstaan.

De ruiters raceten zonder zadel en vaak blootvoets. De winnaar van de dag ging naar huis met een splinternieuwe moto en ruim 1.000 euro! Troostprijzen waren nog meer moto’s, ijskastjes enz. Sommigen waren speciaal met de auto gekomen om er op het einde van de dag grote kartonnen dozen met prijzen in te vervoeren. Gokken op de paarden was verboden maar bij de randanimatie waren wel gokspelletjes te vinden. Onze jongens kregen maar niet genoeg van een dobbelspel waarbij je geld kon inzetten op een dier (haan, jak, paard, geit, enz). Wanneer de dobbelsteen het door jou gekozen dier aanduidde kreeg je je inzet verdubbeld. Vladimir koos steevast voor het paard en rijfde daarbij de winst binnen tot groot jolijt van de omstaanders. Viktor was dan weer de held in een ander spel waarbij je een hoepel over een stuk speelgoed diende te rollen, absoluut niet eenvoudig. Na 2 pogingen haalde hij toch wel de hoofdprijs binnen zeker, een grote speelgoedauto! Waar gaan we die nog in onze bagage steken?

Na het paardenfestival kampeerden we bij een nomadenfamilie. Daar konden we kennismaken met het echte nomadenleven. Viktor en Vladimir gingen met de kinderen des huizes de jaks van de graslanden halen. De dieren werden aan touwen vastgezet zodat moeder de vrouw aan het melken kon beginnen. We kregen elk een kom warme jakmelk, zagen hoe kaas gemaakt wordt van deze melk en we rookten een traditionele pijp. De kinderen speelden samen met de bal, er werden jakritjes gemaakt. Kortom: echt een unieke belevenis!

De nacht in de tent was koud en onrustig. Elke nomadenfamilie heeft 2 tot 5 waakhonden en die bouwden vannacht een feestje. Alle honden uit de wijde omgeving blaften een hele nacht door. We hoorden en voelden voortdurend beweging rondom onze tent en daarbij was het onduidelijk of er honden op zoek waren naar een gemakkelijke hap, dan wel of het jaks waren die een vlaai wilden leggen. Een andere mogelijkheid waren wolven. Ook die hoorden we huilen deze nacht. Ze leggen grote afstanden af en dalen ’s nachts uit de hoge bergen af naar de graslanden, op zoek naar iets lekkers.

China 2013 – Day#22 – Henan (河南蒙古族自治县) > Zekog (泽库县)

China 2013 – Day#22 – Henan (河南蒙古族自治县) > Zekog (泽库县), a set on Flickr.

We komen aan in alweer een ander plaatsje, Zekog genaamd. We gaan alweer een trapje hoger in het aangestaard worden. Bij een bezoek aan het plaatselijk klooster (zonder inwonende monikken weliswaar) komen we een hele troep kinderen tegen. De grote vakantie is hier ook begonnen en die duurt 45 dagen. De jongelui kunnen hier naar hartelust een hele dag ravotten in de heuvels. De groep van ongeveer 15 kinderen heeft een grote variatie in leeftijd: van zo’n 4 jaar tot 15 jaar. Ze zijn goed voorzien van allerlei lekkers. We krijgen cola aangeboden, nootjes en perzikken. Jonge kinderen gebruiken een mes van 20 cm lang om perzikken te snijden. Ze hebben veel pret wanneer Viktor sukkelt om de nootjes open te krijgen. Aarzelend durven de moedigsten onder hen hun schamele woordjes Engels te oefenen: Hello, how are you?, Thank you, Goodbye.

In de namiddag zien we in de verte op de heuvel een troep monikken. We vroegen ons af wat die daar aan het doen waren dus gingen we dichterbij een kijkje nemen. Het leek wel een scoutsnamiddag. Kindmonikken en kinderen uit het dorp speelden samen spelletjes als touwtjetrek en worstelen. Opnieuw werden we overladen met lekkers en het werd een gezellige bedoening. Vladimir werd uitgenodigd ook monnik te worden maar hij bedankte voor de eer. Dat vonden ze weer grappig natuurlijk, GSM’s werden bovengehaald en tientallen foto’s van westerse blonde jongetjes en donkere monikken werden getrokken.

Het leukste tafereeltje was de jakrit van Viktor en Tserang. Ze stijgden op het dier toen het vlak bij de rivieroever stond. Natuurlijke stapte het beest meteen het water in. Dat was gieren! We waren er zeker van dat ze beiden in de koude rivier zouden belanden maar als een wonder sloeg Tserang erin het dier onder controle te krijgen en terug op het droge te brengen. Viktor zijn gezicht was onbetaalbaar!

China 2013 – Day#21 – Henan (河南蒙古族自治县)

China 2013 – Day#21 – Henan (河南蒙古族自治县), a set on Flickr.

We begonnen de dag met een ontbijt van overheerlijke dumplings. Op de ene schaal lagen 10 dumplings gevuld met wortel, op de andere 10 stuks met vlees. Zoals overal kregen we de thee gratis bij de maaltijd. Wat hadden we een bekijks van ’s morgens vroeg. Het lijkt wel alsof men hier nog nooit westerlingen gezien heeft. In het piepkleine dumplingrestaurantje stonden 3 tafels met telkens plaats voor 4 personen. De zaak zat volledig vol dus 8 paar ogen plus die van het personeel waren continu op ons gericht. Konden we wel met stokjes eten? Vonden we het lekker? Wat waren de Tibetanen / Mongolen weer benieuwd! We smulden alles op en betaalden een schamele 3 euro voor dit ontbijt.

Na het ontbijt bezochten we een klooster. Het klooster was eigenlijk slechts bijzaak, het was ons meer om de ligging en het wonderlijke uitzicht te doen. Op een heldere dag als vandaag kan je vanop een heuvel immers mijlenver kijken. Op de heuvels kan je dan duizenden dieren zien grazen. De jongens hadden geen belangstelling voor het klooster, noch voor het uitzicht. Zij keken voortdurend naar de grond. Tussen de bloemen en het gras krioelde het van het leven. We zagen kikkers, sprinkhanen maar vooral donzige zwarte rupsjes. De broers maakten er een sport van om er om ter meest te vangen. Viktor had er wel 22 in zijn handen! En zoals het een goede boedhist betaamt redden de jongens de rupsjes van de dood door hen van de straat terug in het gras te plaatsen.

Vervolgens gingen we op zoek naar een “heilige” grot (The Fairy Cave), diep verscholen tussen graslanden en bergen. De gids had ons gewaarschuwd onze zaklamp mee te brengen en dat bleek nodig. De grot was pikkedonker, nat en glibberig. Dit was absoluut geen toeristische attractie zoals grotten in Europa. Hier geen verlichting, geen aangelegde paadjes, geen toegangstickets, niets eigenlijk. Zonder gevaar was deze onderneming niet. Tserang liet weten dat de grot er bij zijn vorig bezoek totaal anders uitzag. Blijkbaar waren er intussentijd enkele delen ingestort waardoor rotsblokken nu enkele doorgangen blokkeerden. Na enkele tientallen meters hield Jimmy het voor bekeken. Met Vladimir in de rugzak was het bijna onmogelijk zich staande te houden op de gladde rotsblokken. Tserang, Viktor en ik gingen dus alleen verder en Jimmy ging richting ingang van de grot. We klauterden nog een tijd verder tot het ook voor ons te moeilijk werd. Dit was een echte speleologie-ervaring! Niet voor mensen met claustrofobie dus. Bij het terugwandelen richting ingang kwamen we Jimmy tegen. Die had de uitgang nog steeds niet gevonden en besloot dan maar op ons te wachten. Besmeurd met modder kwamen we zonder breuken terug in het zonlicht. Daar werden we door een jolige groep van zo’n 20 Tibetanen getrakteerd op een heerlijke, gezellige pick-nick. We kregen yoghurt van jakmelk, brood, appel, kleine banaantjes, watermeloen en een andere soort meloen. We hebben geen idee waar de gesprekken over gingen maar er werd heel wat afgelachen dus lachten we maar mee.

Op de terugweg zagen we een marmot liggen die waarschijnlijk aangereden was door voorbijrijdend verkeer. Marmotten komen hier in grote getale voor en overal vind je hun holen in de grond. Je hebt er kleine maar ook grote en hele dikke. Ik zag er zelfs eentje zo dik als 3 volwassen katten samen en wel 50 cm groot. Het dode exemplaar had al meteen een roofvogel aangetrokken. En niet zomaar een vogel, er zat zowaar een arend te pikken in het dode marmotje. Indrukwekkend om zien, zo’n arend met een mooie gele bek op 3 m afstand!